Gedicht Eva Gerlach

Rand

Wat je nu zegt verplaatst lucht

over een kleine afstand,

kleiner naarmate je zachter,

haastiger praat:

'tot waar het weer waait'. Een plek 

opzij van het kijken.

Verwachting loopt naar de rand.

Niet te bereiken.

Thema Poëziezomer Watou 2003

De complexiteit van de werkelijkheid is zo opdringerig dat de postmoderne mens zijn beveiligende begrenzing is kwijtgeraakt. 

Het vers van Eva Gerlach ‘opzij van het kijken’ probeert diverse randsituaties op te roepen, en richt daarmee de blik naar wat niet onmiddellijk, niet concreet zichtbaar is. Veel ontsnapt immers aan het oog. En op een plek “opzij van het kijken” is het moeilijk zich rustig op te stellen. Men e-mailt, kopieert, knipt, verzamelt, op zoek naar antwoorden, naar contact, men vindt niet zomaar een sluitende puzzel. Een optelsom. Een verschuiving. Dat wel.